-
1 Dido
-
2 dido
didodido ['di:do]sostantivo Maskulin(zoo:dronte) Dronte Feminin, Dodo MaskulinDizionario italiano-tedesco > dido
3 Dido
4 dido
5 dido
6 Dido
7 dido
8 Dido
9 Dido
10 DIDO
DIDO, directional DopplerEnglish-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > DIDO
11 dido
[st1]1 [-] dīdo (disdo), ĕre, dĭdi, dĭtum [dis + do]: - tr. - distribuer, répartir, répandre. - inf. passif didier Plaut. Merc. 58; parf. disdidi Cato, Or. frg. 2. - nec facile in venas cibus omnis diditur, Lucr. 2, 1136: les aliments ont peine à se distribuer dans toutes les veines. - diditur per agmina rumor, Virg.: le bruit court de rang en rang. - dide, disjice, Caecil. d. Cic. Cael. 37: prodigue, gaspille. - fama didita terris, Virg. En. 8, 132, renommée répandue par toute la terre. - didita per provincias fama parare iter ad Germanicos exercitus, Tac. An. 11, 1: le bruit se répandit à travers la province qu'il se préparait à rejoindre les armées de Germanicus. - munia servis didere, Hor. S. 2, 2, 67: distribuer des tâches aux esclaves. - diditur omnis in artus (cibus), Lucr.: tous les aliments se répandent dans les membres. [st1]2 [-] Dīdō, gén. Dīdūs ou Dīdōnis, f.: Didon (la célèbre fondatrice de Carthage, épouse de Sichée, soeur de Pygmalion; elle est appelée aussi Elissa). - [gr]gr. Διδώ, οῦς. - nom. Dīdō, Virg En. 1, 299; 340; 360 etc.; Ov. Am. 2, 18, 25; Ov. F. 3, 545; 640. - gén. Dīdūs Cornutus d. Char. 127, 21; Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. 4, 3, 6. - dat. Dīdōni, Tert. Anim. 33; Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14. - abl. Dīdōne, Enn. d. Prisc. p. 685 P.; Serv. Virg. En. 1, 223. - acc. Dīdō, Virg. En. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133; Dīdōnem, Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13. - voir hors site Didon.* * *[st1]1 [-] dīdo (disdo), ĕre, dĭdi, dĭtum [dis + do]: - tr. - distribuer, répartir, répandre. - inf. passif didier Plaut. Merc. 58; parf. disdidi Cato, Or. frg. 2. - nec facile in venas cibus omnis diditur, Lucr. 2, 1136: les aliments ont peine à se distribuer dans toutes les veines. - diditur per agmina rumor, Virg.: le bruit court de rang en rang. - dide, disjice, Caecil. d. Cic. Cael. 37: prodigue, gaspille. - fama didita terris, Virg. En. 8, 132, renommée répandue par toute la terre. - didita per provincias fama parare iter ad Germanicos exercitus, Tac. An. 11, 1: le bruit se répandit à travers la province qu'il se préparait à rejoindre les armées de Germanicus. - munia servis didere, Hor. S. 2, 2, 67: distribuer des tâches aux esclaves. - diditur omnis in artus (cibus), Lucr.: tous les aliments se répandent dans les membres. [st1]2 [-] Dīdō, gén. Dīdūs ou Dīdōnis, f.: Didon (la célèbre fondatrice de Carthage, épouse de Sichée, soeur de Pygmalion; elle est appelée aussi Elissa). - [gr]gr. Διδώ, οῦς. - nom. Dīdō, Virg En. 1, 299; 340; 360 etc.; Ov. Am. 2, 18, 25; Ov. F. 3, 545; 640. - gén. Dīdūs Cornutus d. Char. 127, 21; Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. 4, 3, 6. - dat. Dīdōni, Tert. Anim. 33; Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14. - abl. Dīdōne, Enn. d. Prisc. p. 685 P.; Serv. Virg. En. 1, 223. - acc. Dīdō, Virg. En. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133; Dīdōnem, Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13. - voir hors site Didon.* * *Dido, didis, dididi, diditum, pe. corr. didere. Horat. Diviser, Distribuer, Departir.12 Dido
1.dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).I.Lit.: numquam ego argentum... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150:II.in venas cibum,
Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633:omne per caules palati,
id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.— Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—Trop.:2.dum munia didit (sc. servis),
Hor. S. 2, 2, 67:per magnas didita gentes Solatia vitae,
Lucr. 5, 20; cf.:rumor per agmina Trojana,
Verg. A. 7, 144:tua terris didita fama,
id. ib. 8, 132; cf.:fama in populos,
Sil. 1, 186:fama per provincias,
Tac. A. 11, 1.Dīdō, ūs and ōnis, f., Didô, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.—Nom. Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.— Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.— Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni):Dīdōni,
Tert. Anim. 33.— Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2:Didonem,
Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.— Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).13 dido
1.dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).I.Lit.: numquam ego argentum... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150:II.in venas cibum,
Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633:omne per caules palati,
id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.— Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—Trop.:2.dum munia didit (sc. servis),
Hor. S. 2, 2, 67:per magnas didita gentes Solatia vitae,
Lucr. 5, 20; cf.:rumor per agmina Trojana,
Verg. A. 7, 144:tua terris didita fama,
id. ib. 8, 132; cf.:fama in populos,
Sil. 1, 186:fama per provincias,
Tac. A. 11, 1.Dīdō, ūs and ōnis, f., Didô, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.—Nom. Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.— Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.— Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni):Dīdōni,
Tert. Anim. 33.— Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2:Didonem,
Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.— Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).14 Dido
15 Dido [1]
1. Dīdō, ūs od. gew. ōnis. f. (Διδώ), sonst Elisa oder Elissa gen., Tochter des tyrischen Königs Belus, Gemahlin des Sichäus, floh wegen der
Grausamkeit ihres Bruders Pygmalion nach Afrika, baute Karthago u. nahm den Äneas hier auf, Verg. Aen. 1, 299 u. s.: Genet. Didus, Anthol. Lat. 1. no. I, 9. p. 2 Riese. Cornutus b. Charis. 127, 21 (vgl. Charis. 64, 17): Dat. Dido, Macr. sat. 5, 2, 14 (wo aber wohl Didoni zu schreiben ist): Akk. Dido, Verg. Aen. 4, 383. Vell. 1, 6, 4. Tac. ann. 16, 1. Sil. 8, 230: Didon, Ov. her. 7, 7 u. 131 R.: Didun, Attei. b. Charis. 127, 18. – Genet. Didonis, Iustin. 11, 10, 13. Treb. Poll. XXX tyr. 30, 2. Augustin. conf. 1, 13. Macr. sat. 4, 3, 6. Serv. Verg. Aen. 1, 6 u.a.: Dat. Didoni, Tert. de anim. 33: Akk. Didonem, Treb. Poll. trig. tyr. 27, 1. Augustin. conf. 1, 13. Macr. sat. 4, 3, 6. Serv. Verg. Aen. 1, 37 u.a.: Abl. Didone, Enn. ann. 290. Serv. Verg. Aen. 1, 223. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 525 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 214.
16 Dido
1. Dīdō, ūs od. gew. ōnis. f. (Διδώ), sonst Elisa oder Elissa gen., Tochter des tyrischen Königs Belus, Gemahlin des Sichäus, floh wegen derGrausamkeit ihres Bruders Pygmalion nach Afrika, baute Karthago u. nahm den Äneas hier auf, Verg. Aen. 1, 299 u. s.: Genet. Didus, Anthol. Lat. 1. no. I, 9. p. 2 Riese. Cornutus b. Charis. 127, 21 (vgl. Charis. 64, 17): Dat. Dido, Macr. sat. 5, 2, 14 (wo aber wohl Didoni zu schreiben ist): Akk. Dido, Verg. Aen. 4, 383. Vell. 1, 6, 4. Tac. ann. 16, 1. Sil. 8, 230: Didon, Ov. her. 7, 7 u. 131 R.: Didun, Attei. b. Charis. 127, 18. – Genet. Didonis, Iustin. 11, 10, 13. Treb. Poll. XXX tyr. 30, 2. Augustin. conf. 1, 13. Macr. sat. 4, 3, 6. Serv. Verg. Aen. 1, 6 u.a.: Dat. Didoni, Tert. de anim. 33: Akk. Didonem, Treb. Poll. trig. tyr. 27, 1. Augustin. conf. 1, 13. Macr. sat. 4, 3, 6. Serv. Verg. Aen. 1, 37 u.a.: Abl. Didone, Enn. ann. 290. Serv. Verg. Aen. 1, 223. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 525 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 214.17 dido
ˈdaɪdəu сущ.;
амер.;
разг. проказа, шалость cut didoes Syn: prank( pl -oes) (американизм) (разговорное) шалость, проказа - to cut (up) *es дурачиться, откалывать /выкидывать/ номера;
поднимать шум dido (pl -oes) амер. разг. шалость, проказа;
to cut didoes валять дурака dido (pl -oes) амер. разг. шалость, проказа;
to cut didoes валять дурака18 dido
I dīdo, dīdidī, dīditum, ere [dis + do ]1) раздавать, распределять ( munia servis H)2) pass. didi распространяться (rumor diditur V; didita per provincias fama T)II Dīdō, ūs и ōnis f. (тж. Elisa и Elissa)Дидона, дочь тирского царя Бела, сестра Пигмалиона, супруга Сихея (или Ацерба); ок. 888 г. до н. э. основала в Сев. Африке, близ Утики, Карфаген; чтобы избежать брака с ливийским царем Иарбом, покончила с собой (по Вергилию, из-за безнадёжной любви к Энею) V, Just etc.19 dido
{'daidou}
1. n ам. разг. лудория, номер, фокус, скок, подскачане
to cut DIDOs скачам, погаждам номера, правя фокуси
to act DIDO правя се на луд/шут
2. нещо само за показ, празна работа* * *{'daidou} n ам: разг. 1. лудория; номер; фокус; скок, подскачане* * *1. n ам. разг. лудория, номер, фокус, скок, подскачане 2. to act dido правя се на луд/шут 3. to cut didos скачам, погаждам номера, правя фокуси 4. нещо само за показ, празна работа20 Dido
['daɪdəʊ]nome proprio Didone* * *Dido /ˈdaɪdəʊ/n.(mitol.) Didone.(First names) Dido /ˈdaɪdəʊ/f.* * *['daɪdəʊ]nome proprio DidoneСм. также в других словарях:
Dido — or DIDO may refer to: Dido (Queen of Carthage), the founder and first queen of Carthage Dido, Queen of Carthage, a play by Christopher Marlowe Dido and Aeneas, an opera by Henry Purcell, based on the play by Marlowe Dido (singer), a British… … Wikipedia
Dido — Saltar a navegación, búsqueda Para la cantante británica, véase Dido (cantante). Eneas contándole a Dido las desgracia … Wikipedia Español
Dido — DIDO, ûs, oder ónis, Gr. Διδὼ, οῦς, (⇒ Tab. XV.) 1 §. Namen. Eigentlich hieß diese Königinn Elissa, welches von El Issa so viel, als eine Heldinn oder göttliche und tapfere Frau, Scaliger ad Velleii lib. I. c. 6. & Chevreau Hist. du Monde L. VI.… … Gründliches mythologisches Lexikon
Dido — Основная информация Полное имя … Википедия
DIDO — is also the name of an optimal control software which is named after the ancient queen of Carthage. It is also the name of the singer/songwriter Dido Armstrong (b. 1971). For other uses, see Dido (disambiguation) DIDO was a nuclear reactor at the … Wikipedia
DIDO — Saltar a navegación, búsqueda DIDO era un reactor nuclear del Atomic Energy Research Establishment de Harwell, Oxfordshire en el Reino Unido. Utilizaba como combustible metal de uranio enriquecido, y agua pesada tanto como moderador de neutrones… … Wikipedia Español
Dido — Dido, griechisch Dido, antiker Mythos: Tochter des Königs von Tyros (Syrien). Sie flieht vor ihrem Bruder Pygmalion, der ihren Gatten tötete, nach Afrika und gründet Byrsa, die spätere Burg von Karthago. Der Werbung des Königs Iarbas entzieht… … Universal-Lexikon
DIDO — sive Eliza, Beli vel Metrae Tyriorum Regis filia, quae primis nuptiis Sichaeo Herculis sacerdoti iuncta fuit; quem cum Pygmalion, Elizae frater, thesauris eius inhians ante aram obtruncasset, illa in somniis monita, cum iis, quibus Pygmalionem… … Hofmann J. Lexicon universale
Dido — Di do, n.; pl. {Didos}. A shrewd trick; an antic; a caper. [1913 Webster] {To cut a dido}, to play a trick; to cut a caper; perhaps so called from the trick of Dido, who having bought so much land as a hide would cover, is said to have cut it… … The Collaborative International Dictionary of English
Dido — Dido. Die berühmte Gründerin und Königin Karthago s, eine phönicische Königstochter, welche, nachdem ihr Bruder Pygmalion ihren Gemahl Sicheus ermordet hatte, mit ihren Reichthümern die Heimath verließ. An der Küste von Afrika, in der Nähe des… … Damen Conversations Lexikon
Dido — {{Dido}} Königstochter aus Tyros, auch Elissa genannt, die vor ihrem Bruder nach Afrika floh, als dieser aus Habgier ihren Mann ermordete. Der Numiderkönig Iarbas versprach ihr auf ihre Bitten hin so viel Land, wie sie mit einer Rinderhaut… … Who's who in der antiken Mythologie